Σε είδα στο φούρνο να μην ξέρεις τι να πρωτοαγοράσεις. Δίπλα σου ήμουν και καθυστερούσα όσο μπορούσα να πω στην πωλήτρια, "ένα πολύσπορο παρακαλώ"-γιατί μπορεί να μπήκα γι’ αυτό αλλά δεν μπήκα γι’ αυτό. Μπήκα γιατί οι φούρνοι είναι πια οι μόνοι δημόσιοι χώροι που ζεσταίνουν την ψυχή μου. Τα άλλα μαγαζιά είναι άδεια. Τα δημόσια κτήρια βρωμερά και τρισάθλια γεμάτα μουντρούχους υπό απόλυσιν. Αυτό που ακούς είναι φράσεις "να βγω στη σύνταξη τώρα;", "πώς θα ζήσω με 700 ευρώ και τρία άτομα στην πλάτη μου;". Στο φούρνο όμως μοσχοβολάει όπως μοσχοβολούσε η ζωή στα εφτά σου χρόνια, κέικ της...... μαμάς και τηγανίτες. Στο φούρνο το μόνο καυτό δίλημμα που αντιμετωπίζεις είναι να φας το κουλούρι με το σουσάμι ή να χτυπήσεις αυτούς εδώ τους αμαρτωλούς λουκουμάδες; Στο φούρνο η ζωή μοσχοβολάει κανέλα και βανίλια -όχι θάνατο.
Protagon.gr
