Παρουσιάστηκε την εβδομάδα που μας πέρασε το προσχέδιο του πολυνομοσχεδίου (όπως λέμε πολυεργαλείου…) της κυβέρνησης για το δημόσιο. Το λεγόμενο ενιαίο μισθολόγιο και οι εφεδρείες αποτελούν ίσως τα πιο ισχυρά χτυπήματα ενάντια στους ...
...δημόσιους υπαλλήλους.
Η συνταγή της επίθεσης όπως πάντα καλοσχεδιασμένη και εκτελεσμένη από τους αρχιμάγειρες της προπαγάνδας και είχε ξεκινήσει από την αρχή ακόμη της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Για βάση χρησιμοποιήθηκε η δυσφήμιση, κύρια υλικά η συκοφαντία και η διαβολή ενώ όλο αυτό το δημιούργημα πασπαλίστηκε με μία παχιά στρώση από ψέματα και παραπλανητικά στοιχεία…
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις δηλώσεις των εύθικτων υπουργών και κυβερνητικών στελεχών που σχεδόν βουρκωμένοι δήλωναν ότι τους ρωτάνε από την Ευρώπη για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων και αυτοί δεν ξέρουν τι να πουν. Σίγουρα πάντως (σύμφωνα με τις αντικειμενικές εκτιμήσεις τους) ήταν πάρα πολλοί, οπότε έπρεπε να γίνει η απογράφη του περσινού καλοκαιριού για να φανερωθεί το τεράστιο αυτό κράτος. Εφημερίδες, όπως η «Ημερησία» έσπευσαν να κάνουν εκτιμήσεις για πάνω από 1.100.000 κρατικούς υπαλλήλους. Το τελικό αποτέλεσμα των 768.009 λειτούργησε ως mute στα κατά τα άλλα λαλίστατα στοματά – οχετούς των επικριτών του δημοσίου.
Μετά από αυτό «έπαιξε» η άποψη ότι για τα δεινά της κοινωνίας και για τα ελλείμματα του κράτους φταίνε «οι ακριβοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι». Καμιά σχέση με τη πραγματικότητα δεν έχει αυτή η άποψη αφού η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική. Οι μισθοί και οι συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων το 1990 αποτελούσαν το 14,1% του ΑΕΠ, ενώ για φέτος το σχετικό κονδύλι έχει συρρικνωθεί στο 8,7% του ΑΕΠ. Από την άλλη τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από τις περικοπές στους μισθούς είναι ψίχουλα μπροστά σε όσα χρωστάμε. Για όσους ακόμη διατηρούν αυταπάτες και λένε ότι πρέπει οι μισθοί να μειωθούν στο όνομα της μείωσης του χρέους ας δούμε ένα στοιχείο που ενώ πολύ εύκολα ο καθένας μπορεί να το βρει, ειδικός και μη, το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης μαζί με τα δουλικά τους (ΜΜΕ) «ξεχνάνε» να μας αναφέρουν. Το χρέος το 2009 ήταν στα 298 δις € (120 % του ΑΕΠ) ενώ παρόλα τα μέτρα το 2012 θα είναι 401 δις € (189 % του ΑΕΠ). Που πάνε τελικά τα λεφτά;;;
Το ΚΚΕ δεν θα είχε κανέναν απολύτως λόγο να πάρει πάνω του το δημόσιο τομέα, όπως τον κατάντησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μέσα από το πελατειακό και ρουσφετολογικό σύστημα που έχτιζαν χρόνια. Η στήριξη που παρέχει στους εργαζόμενους του δημοσίου τομέα δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι επιζητά τη διαιώνιση του υπάρχοντος συστήματος που δημιουργήθηκε για λόγους ιδεολογικής χειραγώγησης και καταστολής και για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Αντίθετα, προσβλέπει στη δημιουργία ενός υγιούς δημόσιου τομέα που σε συνδυασμό με ένα κοινωνικοποιημένο αναπτυξιακό μοντέλο θα έχει σαν μοναδικό του σκοπό την κάλυψη των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Κάτι δηλαδή εντελώς αντίθετο με αυτό που συμβαίνει σήμερα. Η άποψη μερικών ότι το ΚΚΕ θέλει να συντηρήσει το ίδιο διεφθαρμένο μοντέλο στο δημόσιο τομέα είναι είτε εκ του πονηρού, είτε δείχνει αδυναμία αντίληψης των βασικών αρχών του Κόμματος.
Το δημόσιο δεν έφτασε στη σημερινή του κατάσταση χωρίς σχεδιασμό από την άρχουσα τάξη της χώρας. Αρχικά, ο χώρος του δημοσίου ειδικά από την δεκαετία του 80 και μετά αποτέλεσε πεδίο δόξης λαμπρό για την ενσωμάτωση των εργαζομένων. Διάφορες επιδοματικές πολιτικές, πλαστές υπερωρίες αλλά και οι πιο «εξελιγμένες» μορφές των κοινοτικών προγραμμάτων αμειβόμενης επιμόρφωσης για συνδικαλιστικά στελέχη και άλλους εργαζόμενους διαμόρφωσαν τις υλικές προϋποθέσεις της συμμαχίας ανάμεσα στην αστική τάξη και τους κρατικούς υπαλλήλους. Η λογική πίσω από όλα τα παραπάνω ήταν να γίνουν αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι τα βασικά στηρίγματα συνδικαλιστικών ηγεσιών (ΑΔΕΔΥ, ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, ΟΜΕ – ΟΤΕ κ.α.) που αποτέλεσαν και αποτελούν συνειδητούς στρατιώτες της καπιταλιστικής στρατηγικής. Κάπως έτσι εξηγείται και αυτό που όλοι οι Έλληνες έχουν στο στόμα τους αυτά τα 2 χρόνια. «Μόνο το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να περάσει αυτά τα μέτρα», «αν ήταν πάνω η ΝΔ θα είχε διαλυθεί το σύμπαν». Μη μου πείτε ότι δεν το έχετε ξανακούσει. Άλλη μία κληρονομιά από τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ που αποδεικνύει περίτρανα ότι δεν τον είχε πιάσει ο πόνος για τον πεινασμένο λαό (Τσοβόλα δώστα όλα).
Επίσης, ο διορισμός στο δημόσιο αποτέλεσε το δελεαστικότερο «ρουσφέτι» για ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που επιθυμούσαν να δημιουργήσουν ένα κομματικό στρατό που θα στηρίζει την κυβερνητική τους εξουσία. Το γνωστό πελατειακό σύστημα κράτησε, και κρατάει ακόμη, εκατοντάδες εργαζόμενους ομήρους των διαθέσεων του κάθε βουλευτή και πολιτικάντη.
Τέλος, ο δημόσιος τομέας χρησιμοποιήθηκε σαν το μέσο για την ανάπτυξη του καπιταλισμού στη χώρα μας, σε μία εποχή όπου η επιχειρηματική δράση δεν είχε ακόμη τη δυνατότητα να κερδίσει όσα θα ήθελε αλλά ούτε να αναπτύξει διάφορους τομείς. Έτσι δημιουργήθηκε και ενισχύθηκε η κρατική ΔΕΗ, ο ΟΤΕ, οι σιδηρόδρομοι, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια. Στόχος η διευκόλυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και η διευρυμένη αναπαραγωγή του κεφαλαίου που χρησιμοποίησε αυτές τις υποδομές (που για να στηθούν αρχικά θα τους κόστιζαν πολύ) και προς όφελός του. Τώρα που ο στόχος επιτεύχθηκε και οι εταιρίες έχουν φτάσει στο κατάλληλο επίπεδο, ήρθε η ώρα να πουληθούν στους ιδιώτες. Είπαμε καλοσχεδιασμένη στρατηγική. Αυτοί κάνουν τα σχέδιά τους, εμείς;
Έτσι και τώρα η προπαγάνδα εναντίον του δημοσίου δεν είναι αθώα. Σίγουρα πολλά προβλήματα είναι υπαρκτά αλλά δεν έχουν σαν στόχο να τα λύσουν. Διενεργείται μία πρωτοφανής επιχείρηση διαχωρισμού και διάκρισης των εργαζομένων, οι οποίοι, διασπασμένοι σε πολλά μέτωπα, αποτελούν ευκολότερα θύματα.
Το κλείσιμο δεκάδων οργανισμών και υπηρεσιών, η αποψίλωση του Δημοσίου από δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους (230.000 σε εφεδρεία μέχρι το 2013) και οι σχεδιαζόμενες μεγάλες περικοπές των εισοδημάτων τους δε θα λύσουν κανένα απολύτως δημοσιονομικό πρόβλημα, ενώ θα επιδεινωθούν οι συνθήκες ζωής για ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων, πολλοί από τους οποίους θα αναγκαστούν να ζήσουν σε συνθήκες φτώχειας και ανέχειας.
Από κοντά, θα αποτελέσουν τη βάση για μια νέα επίθεση στους μισθούς και τις συντάξεις του ιδιωτικού τομέα ενώ θα οδηγήσουν στην ακόμα μεγαλύτερη χειροτέρευση στις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας. Το κράτος επιχειρεί να «πετάξει από πάνω του» υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας που του κοστίζουν. Θα εισαχθεί σε αυτούς τους τομείς η ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά και ο νεόκοπος όρος της «κοινωνικής οικονομίας». Η «κοινωνική οικονομία» είναι ο «επιστημονικός» όρος του να προσλαμβάνονται, από ΜΚΟ ή Δήμους, άνεργοι με 5μηνες συμβάσεις των 625 €. Πόσο έχει προχωρήσει η επιστήμη στην εκμετάλλευση των εργαζομένων…
Το σχέδιο είναι πλέον πιο ξεκάθαρο από ποτέ. Θέλουν να βάλουν τον έναν να «φάει» τον άλλον! Να φάει ο «τεμπέλης» αγρότης, τον «καταστροφέα του τουρισμού» ναυτεργάτη, ο «ακριβοπληρωμένος» φορτηγατζής, τον «αιώνιο» φοιτητή, ο «υποκινούμενος» μαθητής, τον «κοπρίτη» δημόσιο υπάλληλο, ο δημόσιος υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας τον δημόσιο υπάλληλο του Υπουργείου Οικονομικών κτλ… Και όσο εμείς θα φαγωνόμαστε μεταξύ μας (καλή μας όρεξη) να μπορέσουν οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι και οι εφοπλιστές να μας «φάνε» ευκολότερα και όλους μαζί!
Μία τέτοια συντονισμένη και μαζική επίθεση αντιμετωπίζεται μόνο με μαζική και οργανωμένη αντεπίθεση. Όποιος νομίζει ότι θα τη γλυτώσει κοιτώντας την πάρτη του, είναι τουλάχιστον αφελής.
Ή όλοι για έναν και ένας για όλους ή δεν θα μείνει κανένας.
