ΤΟ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ!

                                                                                                                  Κέρκυρα

Το νερό είναι ο πολυτιμότερος φυσικός πόρος. Τον πόρο όμως αυτό η άρχουσα τάξη, τα μονοπώλια τον διατηρούν σε ανεπάρκεια, τον εκμεταλλεύονται για τα δικά τους συμφέροντα και στόχους: Την αποκόμιση κερδών και την υλοποίηση ταξικών τους επιλογών με συνέπεια:
...900 εκατομμύρια άνθρωποι (τα 400 εκ. είναι παιδιά) να μην έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό, το 39% του παγκόσμιου πληθυσμού να στερείται βασικών εγκαταστάσεων υγιεινής, το 43% να μην έχει ευχερή  πρόσβαση σε δίκτυο ύδρευσης.

Στη χώρα μας οι κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης, προωθούν σταθερά την εμπορευματοποίηση των υδάτινων πόρων, την  ιδιωτικοποίηση του πόσιμου νερού σύμφωνα και με τις κατευθύνσεις της ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτό:

- Επισπεύδεται με πρόσχημα την κάλυψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων η παραπέρα ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ και των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης-αποχέτευσης, το ξεπούλημά τους σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, γεγονός που θα οδηγήσει σε νέα χαράτσια σε βάρος της λαϊκής οικογένειας.

-  Στο πλαίσιο της οδηγίας του 2000 για τα νερά και στο όνομα της βαθειά αντιλαϊκής ευρωενωσιακής αρχής «ο ρυπαίνων πληρώνει» η απειλή των υδρομέτρων βρίσκεται προ των πυλών της φτωχής αγροτιάς με το εφεύρημα της «ανάκτησης του περιβαλλοντικού κόστους»

-Οι βιομήχανοι παραμένουν ασύδοτοι, εξακολουθούν να δηλητηριάζουν τα υδάτινα αποθέματα, μαζί και το πόσιμο νερό, με εξασθενές χρώμιο και άλλα επικίνδυνα βαρέα μέταλλα, με διάφορες ακόμη καρκινογόνες ουσίες. Παρόλες τις διαβεβαιώσεις, ο Ασωπός, τα υπόγεια νερά των Οινοφύτων και της Μεσσαπίας στην Εύβοια, του Θριάσιου, τα νερά της Κορώνειας, του Σπερχειού, του Πηνειού και μιας σειράς ακόμη υδάτινων αποδεκτών και  υδροφορέων παραμένουν σε κακή κατάσταση, η ρύπανσή τους επιδεινώνεται. Και όλα αυτά, για να απομυζήσει το κεφάλαιο όσο γίνεται μεγαλύτερα κέρδη.

Στον αντίποδα της πολιτικής αυτής  το ΚΚΕ τονίζει ότι το νερό πρέπει να αποτελεί κοινωνικό αγαθό, όχι εμπόρευμα, στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας, των κοινωνικοποιημένων μέσων παραγωγής, της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας. Στο πλαίσιο αυτό η αξιοποίηση του νερού  θα σχεδιάζεται, θα υλοποιείται και θα ελέγχεται με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.