Τρίτη 10 Απριλίου 2012

KEΡΚΥΡΑ: ΜΕΛΕΤΕΣ ΧΑΜΕΝΕΣ ΣΤΟ ΒΟΥΡΚΟ!

Του Κωνσταντίνου Σκιαδόπουλου
 Πρώην  Αερολιμενάρχη Κέρκυρας και Αεροπορικύ Σύμβουλου

Με αφορμή πρόσφατα  δημοσιεύματα που αναφέρονται στην συνέχιση των εργασιών κατασκευής του καταφυγίου τουριστικών σκαφών στο καφέ γυαλί, και οι οποίες  ως γνωστό  διεκόπησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα εξ αιτίας ανακριβών  μετρήσεων ως προς το  ασταθές βάθος του πυθμένα στον προσήνεμο μόλο, θα ήθελα να επισημάνω τα ακόλουθα.
             Το φαινόμενο μελέτες μεγάλων έργων αλλά  και μεγάλου κόστους, να διαπιστώνονται εκ   των υστέρων αναξιόπιστες αν και έχουν εγκριθεί από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες, δυστυχώς...
... για το Ελληνικό Δημόσιο δεν  είναι κάτι το πρωτόγνωρο  θα έλεγα . Παρά τα τεράστια ποσά που καταβάλλονται για την σύνταξή τους , πολλές  φορές οι μελέτες αυτές δεν ελέγχονται όπως επιβάλλεται, τόσο για την αρτιότητά τους  όσον  και  για την αξιοπιστία τους, με συνέπεια   τον  έλεγχό εκ των πραγμάτων πλέον να τον κάνει ο ανάδοχος του έργου κατά την εξέλιξη των εργασιών  κατασκευής .
               Ακριβώς αντίστοιχη περίπτωση ανακριβούς  μελέτης, όπως αυτή του καταφυγίου  στην σπηλιά, αντιμετωπίσαμε  παλαιότερα και στον αερολιμένα, και συγκεκριμένα με την μελέτη κατασκευής της νέας  πίστας επιφάνειας περίπου 50.000 τ.μ. στα αβαθή του υδάτινου χώρου της μικρής λίμνης
                Μετά την ολοκλήρωση της  δημοπράτησης του έργου και την ανάδειξη του αναδόχου, θέσαμε το θέμα του τρόπου λειτουργίας του εργοταξίου και συγκεκριμένα τις διαδικασίες διακίνησης των οχημάτων του εργοταξίου. Οι εργασίες θα διεξάγοντο κατά την διάρκεια της θερινής περιόδου και ως εκ τούτου οφείλαμε να βρούμε τρόπους ώστε να μη δημιουργείται πρόβλημα στην ομαλή λειτουργία του αερολιμένα
            Η κατασκευή της νέας πίστας όπως και παλαιότερα έχω επισημάνει  θα έδινε την δυνατότητα όχι μόνο να δεχόμαστε διπλάσιο σχεδόν αριθμό αεροσκαφών, αλλά να δεχόμαστε ακόμα και  για πολυήμερη παραμονή στον αερολιμένα μεγάλα ιδιωτικά  αεροσκάφη επωνύμων, με ότι αυτό βέβαια συνεπάγεται για την  διεθνή προβολή και  όχι μόνο του νησιού μας. Θα μπορούσε επίσης να καθιερωθεί  και ως περιφερειακή βάση ( Home Base ) για αεροσκάφη , μικρού και μεσαίου μεγέθους Ελληνικών  αεροπορικών εταιρειών , καθόσον τα τέλη χρήσεως στον νέο αερολιμένα Αθηνών ήταν αισθητά               αυξημένα σε σχέση με αυτά που πλήρωναν στο πρώην Ελληνικό.
         Όταν προχώρησαν οι εργασίες πασσαλόπηξης κάποια στιγμή διαπιστώθηκε ότι ο πασσαλόπηκτης έβρισκε πολύ μεγαλύτερο ασταθές έδαφος από αυτό που η μελέτη κατέγραφε. Το έργο  ως ήτο αναμενόμενο  σταμάτησε για μεγάλο  χρονικό διάστημα, όσο δηλαδή χρειάστηκε για να γίνουν νέες μετρήσεις από το  ΙΓΜΕ πλέον, και να εξακριβωθεί το ακριβές βάθος του ασταθούς εδάφούς στο χώρο .
            Όπως προανέφερα οι εργασίες σταμάτησαν καθόσον  βρίσκαμε  ασταθές έδαφος σε βάθος μεγαλύτερο των 14 μέτρων από αυτό που κατέγραφε η μελέτη, κάτι που  επιβεβαίωσε ακολούθως και το ΙΓΜΕ ανεβάζοντάς το στα 18 περίπου μέτρα. Πρέπει εδώ να  επισημάνω ότι για την κατασκευή  μεγάλων έργων προϋπολογισμού πάνω από οχτακόσια εκατομμύρια δραχμές τότε, για τον σχεδιασμό την δημοπράτηση  την παρακολούθηση των εργασιών και  την παραλαβή τους, την αρμοδιότητα δεν την είχε η ΥΠΑ αλλά το πρώηνΥΠΕΧΟΔΕ το σημερινό ΥΠΕΚΑ .
              Λόγω του αδιεξόδου που δημιουργήθηκε και  προκειμένου  να συνεχιστούν οι εργασίες και να μην ακυρωθεί  το έργο επελέγη η λύση  της μείωσης κατά το ήμισυ περίπου της αρχικώς προβλεπόμενης  συνολικής επιφάνειας  της πίστας . Δυστυχώς  για   τον αερολιμένα οι  αλλαγές στην πολιτική σκηνή που ακολούθησαν, είχαν ως συνέπεια το έργο να περιέλθει σε τέλμα και μια τόσο σημαντική  αναπτυξιακή υποδομή για το νησί μας  ακόμα και σήμερα να παραμένει ημιτελής και εγκαταλελειμμένη .
               Το περίεργο και   στις δύο περιπτώσεις που προανέφερα είναι ότι  οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι κρατικοί ελεγκτικοί  μηχανισμοί, κατά τον έλεγχο που υποτίθεται ότι  διενήργησαν στις μελέτες, δεν  διαπιστώσαν περιέργως πως κανένα πρόβλημα και αυτό παρά το  γεγονός ότι επρόκειτο για έργα επάνω σε βούρκο!!! Για άλλη μια φορά λοιπόν αποδεικνύεται ξεκάθαρα, ότι σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης, από τον  υπάλληλο που χρεώνεται ένα έργο, τον   τμηματάρχη προϊστάμενό του, τον  διευθυντή του, τον γενικό διευθυντή του, αλλά τις περισσότερες φορές μη εξαιρουμένου και του  εκάστοτε  αρμόδιου υπουργού του, η αδιαφορία και η έλλειψη ευθύνης όχι μόνο καλά κρατάνε αλλά έχουν γίνει πλέον και καθεστώς.
                Το συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει από τα παραδείγματα που προανέφερα, είναι ότι και στις δυο περιπτώσεις οι συγκεκριμένες μελέτες και παρά το γεγονός ότι αφορούσαν  έργα εξόχως αναπτυξιακά για την Κέρκυρα, στην κυριολεξία χάθηκαν στο ΒΟΥΡΚΟ!!!