…στις Θερμοπύλες
Σχεδόν κανένας δεν θυμάται
τη χειρονομία του βασιλιά Γεώργιου Β’ όταν επέστρεψε το 1936 κατόπιν
δημοψηφίσματος. Εκείνο το καλόπαιδο, σε μια από τις τελετές υποδοχής πλησιάζει
τον άγνωστο στρατιώτη στη βουλή και με μια πρωτοφανή χειρονομία έμεινε στην
ιστορία: δεν εναπόθεσε το στεφάνι αλλά κοντοστάθηκε και το πέταξε!
Ύστερα από πολλά χρόνια - πριν λίγες μέρες ...
... οι τοπικές αρχές της προσωπικής μου πατρίδας της Φθιώτιδας ναυλώσανε λεωφορεία, με έξοδα του Δήμου Λαμιέων, και μεταφέρανε χιλιάδες κόσμο για να ακούσει το Μάριο Φραγκούλη προς τιμήν ενός πολύ ά-γνωστού στρατιώτη, του βασιλιά Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, «οι οποίες», ενημερωνόμαστε εμβρόντητοι από το δελτίο τύπου του Δήμου Λαμιεών, «είναι κομμάτι της πατρίδας, της γενέτειρας γης και δεν είναι μόνο ένας ιστορικός τόπος αλλά και θεματοφύλακας των παραδόσεων, των αγώνων και του πολιτισμού των προγόνων. Απώτερος στόχος είναι η περιοχή των Θερμοπυλών να μετατραπεί σε ένα ιαματικό, ιστορικό και πολιτιστικό κέντρο όπου η Αμφικτυονική ιδέα, η οποία γεννήθηκε εδώ, να αποτελέσει τον ισχυρότερο αναπτυξιακό μοχλό για τις Θερμοπύλες, τη Λαμία, τη Φθιώτιδα και τη χώρα μας αφού οι Θερμοπύλες είναι παγκοσμίως γνωστό και αναγνωρίσιμο σημείο».
Δηλαδή κοντά στον ήρωα κοτσάραμε και την οικονομική ανάπτυξη. Κάθε χρόνο γίνεται αυτή η δουλειά, όχι μόνο με το Λεωνίδα - και τους 300 Σπαρτιάτες αλλά και τους 700 Θεσπιείς - αλλά με όλους του ήρωες μας. Μαζεύονται ένα σωρό πολιτικάντηδες που βαλθήκανε να σώσουνε τον τόπο και πάνε μπροστά σε όποιον ήρωα να τον «συγχαρούν» για τον ηρωισμό τους.
Δηλαδή φανταστείτε τον Κολοκοτρώνη να πήγαινε ο Κωλέττης και να του ‘λεγε «μπράβο ρε μάγκα, ωραία την έριξες την Τρίπολη», τον Γουλιμή να έλεγε στον Τρικούπη «δεν ήσουν κακός» ή να πήγαινε ο Ανδρέας Παπανδρέου στον γέροντα Πλαστήρα και να του χτύπαγε τον ώμο και να του εξομολογούνταν «στρατηγέ μου, ήσουν καλούτσικος στη μικρασιατική εκστρατεία και έκανες περήφανο τον κεντρώο χώρο».
Μα δεν καταλαβαίνουν ότι κοροϊδεύουν τους ήρωες; Κάνουνε ότι έκανε και ο βασιλόπαις το 36’. Αν ζωντάνευε το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στη Σταδίου θα κατέβαινε κάτω και θα πλάκωνε στις μπουνιές όλους αυτούς που τον «τιμούν» με στεφάνια και εκδηλώσεις. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ ότι αυτό που θέλουν αυτοί εκεί πάνω δεν είναι εκδηλώσεις μνήμης και στεφάνια αλλά πράξεις που αυγατίζουν τους λόγους για τους οποίους «ξαπλώθηκαν» στο χώμα; Γιατί ο χειρότερος εχθρός δεν ήταν ούτε ο Ξέρξης ούτε ο Κεμάλ, αλλά ο εκ των έσω λαμογίων παραγόμενος γκροτέσκ εθνικισμός.
Ευτυχώς που ο μαρμαρωμένος βασιλιάς είναι μόνο «μέσα» μας ειδάλλως με τέτοιες φιέστες θα ξυπνούσε μόνο
 |
| Του Βαγγέλη Γεωργίου |
Ύστερα από πολλά χρόνια - πριν λίγες μέρες ...
... οι τοπικές αρχές της προσωπικής μου πατρίδας της Φθιώτιδας ναυλώσανε λεωφορεία, με έξοδα του Δήμου Λαμιέων, και μεταφέρανε χιλιάδες κόσμο για να ακούσει το Μάριο Φραγκούλη προς τιμήν ενός πολύ ά-γνωστού στρατιώτη, του βασιλιά Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, «οι οποίες», ενημερωνόμαστε εμβρόντητοι από το δελτίο τύπου του Δήμου Λαμιεών, «είναι κομμάτι της πατρίδας, της γενέτειρας γης και δεν είναι μόνο ένας ιστορικός τόπος αλλά και θεματοφύλακας των παραδόσεων, των αγώνων και του πολιτισμού των προγόνων. Απώτερος στόχος είναι η περιοχή των Θερμοπυλών να μετατραπεί σε ένα ιαματικό, ιστορικό και πολιτιστικό κέντρο όπου η Αμφικτυονική ιδέα, η οποία γεννήθηκε εδώ, να αποτελέσει τον ισχυρότερο αναπτυξιακό μοχλό για τις Θερμοπύλες, τη Λαμία, τη Φθιώτιδα και τη χώρα μας αφού οι Θερμοπύλες είναι παγκοσμίως γνωστό και αναγνωρίσιμο σημείο».
Δηλαδή κοντά στον ήρωα κοτσάραμε και την οικονομική ανάπτυξη. Κάθε χρόνο γίνεται αυτή η δουλειά, όχι μόνο με το Λεωνίδα - και τους 300 Σπαρτιάτες αλλά και τους 700 Θεσπιείς - αλλά με όλους του ήρωες μας. Μαζεύονται ένα σωρό πολιτικάντηδες που βαλθήκανε να σώσουνε τον τόπο και πάνε μπροστά σε όποιον ήρωα να τον «συγχαρούν» για τον ηρωισμό τους.
Δηλαδή φανταστείτε τον Κολοκοτρώνη να πήγαινε ο Κωλέττης και να του ‘λεγε «μπράβο ρε μάγκα, ωραία την έριξες την Τρίπολη», τον Γουλιμή να έλεγε στον Τρικούπη «δεν ήσουν κακός» ή να πήγαινε ο Ανδρέας Παπανδρέου στον γέροντα Πλαστήρα και να του χτύπαγε τον ώμο και να του εξομολογούνταν «στρατηγέ μου, ήσουν καλούτσικος στη μικρασιατική εκστρατεία και έκανες περήφανο τον κεντρώο χώρο».
Μα δεν καταλαβαίνουν ότι κοροϊδεύουν τους ήρωες; Κάνουνε ότι έκανε και ο βασιλόπαις το 36’. Αν ζωντάνευε το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στη Σταδίου θα κατέβαινε κάτω και θα πλάκωνε στις μπουνιές όλους αυτούς που τον «τιμούν» με στεφάνια και εκδηλώσεις. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ ότι αυτό που θέλουν αυτοί εκεί πάνω δεν είναι εκδηλώσεις μνήμης και στεφάνια αλλά πράξεις που αυγατίζουν τους λόγους για τους οποίους «ξαπλώθηκαν» στο χώμα; Γιατί ο χειρότερος εχθρός δεν ήταν ούτε ο Ξέρξης ούτε ο Κεμάλ, αλλά ο εκ των έσω λαμογίων παραγόμενος γκροτέσκ εθνικισμός.
Ευτυχώς που ο μαρμαρωμένος βασιλιάς είναι μόνο «μέσα» μας ειδάλλως με τέτοιες φιέστες θα ξυπνούσε μόνο
