ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΔΕΝΔΙΑ...

Της Λίνας Παπαδάκη
Με εντολή του υπουργού Δημόσιας Τάξης αποσύρθηκαν οι αστυνομικοί – φρουροί  των βουλευτών της Χρυσής Αυγής πλην εκείνων του Γ.Γ. Νίκου Μιχαλολιάκου και των κεντρικών γραφείων του κόμματος. Αυτή είναι η είδηση.

Η σημασία της είναι διττή. Η πρώτη ανάγνωση θέλει του υπουργό να κηρύσσει τον πόλεμο στους Χρυσαυγίτες, στο παρακράτος της βίας και της ασέβειας. Κατ΄ αρχήν καλό. Η δεύτερη είναι πολύπλοκη κι επικίνδυνη.

Ένας υπουργός μιας εύθραυστης στην σύστασή της κυβέρνησης παίρνει απόφαση να...

... καταργήσει το δικαίωμα που έχει δώσει η Βουλή για παραχώρηση φρουράς, αστυνομικής παρουσίας δηλαδή, στα εκλεγμένα από τον λαό μέλη της, τους βουλευτές.

Για να τιμωρήσει την απρέπεια και τον βανδαλισμό, ο υπουργός υπεύθυνος της σωστής λειτουργίας του κράτους και της προστασίας του πολίτη του, παίρνει ένα μέτρο που αντιτάσσεται στον δικό του αξιακό χάρτη, στο δικό του πλαίσιο λειτουργίας και διοίκησης, τη δημοκρατία.

Για να επιπλήξεις έναν συνάδελφό σου στα έδρανα του κοινοβουλίου, επιλέγεις τον δρόμο που ορίζουν οι κανόνες του Νόμου και του Κανονισμού της Βουλής αλλά και οι άγραφοι, της αυτοπεποίθησης και της ψυχραιμίας.

Η φρουρά που προστατεύει τον βουλευτή είναι όργανο του κράτους, καθορισμένο να επιτηρεί την τάξη και να προστατεύει την παρουσία του πολιτικού. Δεν θεωρείται υπάλληλος του εκάστοτε βουλευτή. Επομένως υπάρχει κι ένας επιπλέον λόγος, πέραν της ισονομίας. Το αστυνομικό όργανο θα είναι παρόν σε τυχόν παραβατικές συμπεριφορές του βουλευτή και των συνεργατών του, θα έχει τη δικαιοδοσία να τις αποτρέπει και την δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί ως μάρτυρας των βίαιων περιστατικών.

Εμμέσως δηλαδή ο υπουργός ομολογεί ότι φοβάται το αυξημένο ποσοστό της Χρυσής Αυγής μεταξύ των αστυνομικών και την δυνατότητα του κόμματος να επιλέγει την φρουρά του. Αυτό εύκολα διορθώνεται με την τοποθέτηση των αστυνομικών κατευθείαν από την Διοίκηση. Το κράτος είναι υποχρεωμένο να φέρεται στα όργανά του απρόσωπα, να απαιτεί την εφαρμογή των δικών του εντολών και να τιμωρεί την ανυπακοή.

Ο υπουργός Δημοσίας Τάξης και κυρίως η κυβέρνησή του οφείλει να εξετάσει σε βάθος χρόνου, παρελθόντος και μέλλοντος, την «ξένη» για το ελληνικό κοινοβούλιο συμπεριφορά και να μην υποκύπτει στην πίεση και την ανασφάλεια των ημερών γιατί εκεί ακριβώς βρίσκεται η παγίδα. Η δημοκρατία προστατεύεται από την δημοκρατία και το ζώο εξημερώνεται μιμούμενο κανόνες. Δεν μιμούνται οι κανόνες την δική του συμπεριφορά.