Η ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΑ ΚΑΙ Ο ΒΙΡΤΟΥΟΖΟΣ

                                                                                  ...του Δημήτρη Καμπουράκη

Αν και προτιμώ να τον έχω βαθιά καταχωνιασμένο μέσα μου δίχως δυνατότητα να εκφραστεί και να δράσει, δεν μπορώ να μην του αναγνωρίσω ότι στις φρικαλέες εκρήξεις της κακίας του διαθέτει απαράμιλλο στυλ. Αρνείται να καταναλωθεί σ’ ένα συνηθισμένο έγκλημα ερωτικού πάθους, θεωρώντας προσβολή την κοινοτοπία. Η σκηνοθεσία των αποτρόπαιων πράξεων του καταδεικνύει καλλιτέχνη υψηλών προδιαγραφών, έναν βιρτουόζο της κοινωνικής ανατροπής.

Βγάλτε από τον δύστυχο νεκρό τα ράσα και έχουμε ένα έγκλημα που δεν θα εντυπωσίαζε κανέναν. Ενώ τώρα, με μια απλή κίνηση που θα μπορούσε να σκεφτεί μόνο μια μεγαλοφυΐα της κονιορτοποίησης κάθε κοινωνικού πυλώνα, όλα πήραν άλλη διάσταση. Ο νεκρός αθώος γέροντας, η σατανική πρεσβυτέρα, ο ηλίθιος φονιάς εραστής, τα τρία ορφανά παιδάκια… 

...τι φοβερά πιόνια πάνω σ’ αυτή την υπερβατική θανατηφόρα παρτίδα σκακιού. Πόσο απίστευτη εξέλιξη, σε μια κοινωνία όπου όλες οι εκπλήξεις κινούνται μονοδιάστατα γύρω απ’ το χρήμα κι όλες οι ανατροπές οδηγούν στη διαιώνιση των αιτίων που τις προκαλούν.

Ας μην κρίνουμε, για να μην κριθούμε. Και κυρίως ας φροντίσουμε να κρατήσουμε βαθιά μέσα μας καταχωνιασμένο τον διάβολο που γυρεύει έξοδο. Διότι έτσι και μας την κοπανήσει, δεν υπάρχει γλυτωμός. Προφανώς δε μπορούμε να το φανταστούμε, αλλά εκεί βαθιά που τον κρατάμε φυλακισμένο απεργάζεται πράγματα για μας. Κι αν τα βάλει μπροστά, μπορεί το έγκλημα της Ηλείας να μοιάζει με παιδική χαρά μπροστά σ’ αυτό που θα κάνουμε εμείς, ενώ η σατανική πρεσβυτέρα να φαντάζει άγγελος μπροστά στον μελλοντικό μας εαυτό. Χριστιανοί γρηγορείτε…