…λεπτομέρειες
!!!!
Τα λίγα πράγματα που είναι γνωστά από τη νύχτα που βυθίστηκε ο Τιτανικός έχουν εξιστορηθεί λεπτομερώς μέσα στα χρόνια που πέρασαν από τους επιζώντες.
Προσφάτως, όμως, αποκαλύφθηκε ένα γράμμα που φαίνεται να έχει γραφτεί από μια Γαλλίδα υπηρέτρια που επέζησε της τραγωδίας και μπορεί να αποτελέσει μια νέα ματιά στις βασανιστικές ώρες που μεσολάβησαν μέχρι ο Τιτανικός να χαθεί στα νερά του Ατλαντικού.
Το μη επαληθευμένο χειρόγραφο εμφανίστηκε πρόσφατα στο Reddit από ένα χρήστη που ισχυρίζεται ότι το αγόρασε σε μία δημοπρασία και ζήτησε βοήθεια για τη μετάφρασή του από τα γαλλικά στα αγγλικά. Η Rose AmelieI card, η τελευταία γαλλίδα επιζούσα του διάσημου ναυαγίου, πιστεύεται ότι είναι η συγγραφέας του 10-σελιδου γράμματος με ημερομηνία 8 Αυγούστου 1955.
Η Icard συνόδευε ως υπηρέτρια στο ταξίδι την πλούσια αμερικανίδα GeorgiaNelsonStone, χήρα του διαπρεπούς προέδρου της τηλεφωνικής υπηρεσίας του Cincinnati. Το χειρόγραφο, που γράφτηκε 43 χρόνια μετά το διασημότερο ναυάγιο της ιστορίας, απευθύνεται στην κόρη ενός άλλου επιζόντα που είχε αποβιώσει πρόσφατα, σύμφωνα με τη μετάφραση του Reddit που επαληθεύτηκε από την Huffington Post.
Απ’ ότι φαίνεται, το βίωμα αυτό στοίχειωνε πάντα την Icard για να μπει στη διαδικασία να ξαναγράψει γι’ αυτό 43 χρόνια μετά. Αν το γράμμα αποδειχθεί αληθινό, θα αποκαλύψει τρομακτικές λεπτομέρειες για τις στιγμές που ακολούθησαν τη σύγκρουση με το παγόβουνο και τις αντιδράσεις των επιβατών όταν κατάλαβαν τη μοίρα που τους περίμενε. Η Icard πιστεύεται ότι πέθανε τον Ιούλιο του 1964 κοντά στη Grenobleτης Γαλλίας.
Παρακάτω παρατίθενται μερικά από τα πιο συγκινητικά αποσπάσματα:
Στη σελίδα 5, η Icard περιγράφει πως οι επιβάτες στοιβάζονταν στις σωστικές λέμβους
Εκείνη τη στιγμή γίναμε μάρτυρες αλησμόνητων σκηνών όπου ο τρόμος αναμιγνυόταν με μεγαλειώδη ηρωισμό. Γυναίκες με βραδινά φορέματα, κάποιες με τα νυχτικά τους, στοιχειωδώς ντυμένες, αναμαλλιασμένες, αλαφιασμένες, πήδαγαν στις βάρκες. Ο ναύαρχος Smithφώναζε “Οι γυναίκες και τα παιδιά πρώτα”.
Εκείνη τη στιγμή γίναμε μάρτυρες αλησμόνητων σκηνών όπου ο τρόμος αναμιγνυόταν με μεγαλειώδη ηρωισμό. Γυναίκες με βραδινά φορέματα, κάποιες με τα νυχτικά τους, στοιχειωδώς ντυμένες, αναμαλλιασμένες, αλαφιασμένες, πήδαγαν στις βάρκες. Ο ναύαρχος Smithφώναζε “Οι γυναίκες και τα παιδιά πρώτα”.
Στη σελίδα 6, Η Icard κάνει αναφορά σε ένα ζευγάρι που αρνούταν να χωρίσει
Κοντά μου ήταν δύο καλοβαλμένοι ηλικιωμένοι, ο κύριος και η κυρία Straus, ιδιοκτήτες του διάσημου Macy’sτης Νέας Υόρκης. Η γυναίκα, αφού βοήθησε την υπηρέτριά της, αρνήθηκε να επιβιβαστεί στη λέμβο. Πέρασε τα χέρια της γύρω απ’ το λαιμό του άντρα της και του είπε “Είμαστε παντρεμένοι 50 χρόνια και δεν έχουμε αποχωριστεί ο ένας τον άλλον. Θέλω να πεθάνω μαζί σου”.
Στη σελίδα 8, η Icard περιγράφει μια σκηνή ενώ βρισκόταν πάνω στη σωστική λέμβο.
Ξαφνικά σκοτάδι, ολικό και αδιάβατο, και μετά φωνές, κραυγές ανάμικτες με το τρίξιμο της βάρκας, ήταν τραγικό.
Κάποιες φορές, 43 χρόνια μετά, ακόμα το βλέπω στον ύπνο μου.
Κάποιες φορές, 43 χρόνια μετά, ακόμα το βλέπω στον ύπνο μου.
Πηγη ysterografa.gr
