Όσο και αν ακούγεται αιρετικό, η κρίση της ευρωζώνης τα τελευταία δύο χρόνια ήταν ότι έπρεπε για τη Γερμανία.Το υποτιμημένο ευρώ τη βοήθησε να εξέλθει νωρίς από την κρίση, τα επιτόκια στα γερμανικά ομόλογα παρέμειναν σε πολύ χαμηλά επίπεδα και σχετικά ασφαλές καταφύγιο (μέχρι που άρχισε την τρελή κούρσα το ελβετικό φράγκο), ενώ παράλληλα επεξέτεινε τον...
... έλεγχο της επί της ευρωζώνης και σε πολιτικό επίπεδο.
Η κρίση έδωσε την αφορμή και την ευκαιρία στη Γερμανία να ενισχύσει (ίσως και να επιβάλλει) τον ηγεμονικό της ρόλο.
Τίποτα πλέον, δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συγκατάθεσή της. Και τη νέα πραγματικότητα φαίνεται να την αποδέχεται η Ευρώπη. Ακόμα και ο Σαρκοζί, προσπαθεί να βρει ένα modus vivendi με τη Μέρκελ.
Είναι προφανές, πως αν η Ευρώπη και το Ευρώ εξέλθουν, χωρίς θανατηφόρα τραύματα, από την παρούσα κρίση, ο ρόλος της Γερμανίας θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο.
Η Γερμανία, λοιπόν, εκμεταλλεύεται την κρίση για να ελέγξει οικονομικά και πολιτικά την ευρωζώνη. Βοηθάει οικονομικά (όχι βέβαια χωρίς ανταλλάγματα), αλλά απαιτεί μεγαλύτερο πολιτικό έλεγχο.
Η τελευταία πράξη του έργου έχει να κάνει με το ευρωομόλογο. Μετά την επέκταση της κρίσης χρέους σε Ισπανία και Ιταλία (με τη Γαλλία να φαντάζει ως ο επόμενος στόχος), επανήλθε στην επικαιρότητα η συζήτηση για την ανάγκη έκδοσης ευρωομολόγου. Τρεμόντι, Οσμπορν, Σόρος, Στίγκλιτς, Ρουμπινί, Κρούγκμαν (και άλλοι πολλοί, αλλά αυτά τα ονόματα είναι ενδεικτικά) με μια ομοβροντία δηλώσεων και αρθρογραφίας, λίγο πολύ, μας παρουσιάζουν το ευρωομόλογο ως μια διέξοδο σωτηρίας από την παρούσα κρίση.
Και ποια ήταν η απάντηση της Γερμανίας;
Σιγά να μην άφηνε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία!
Ο κ. Σόϊμπλε τοποθετείται με συνέντευξή του στο Spiegel:
«Αποκλείω αυτά τα ευρωομόλογα όσο τα κράτη μέλη ακολουθούν τη δική τους δημοσιονομική πολιτική»!
Αυτό, σε απλά….Γερμανικά, σημαίνει ότι ο κ. Σόϊμπλε, δεν απορρίπτει το ευρωομόλογο!
Απλώς θέτει τις προϋποθέσεις έκδοσής του!
Και η προϋπόθεση είναι μία: ενιαία δημοσιονομική πολιτική στην ευρωζώνη.
Υπό τον έλεγχο της Γερμανίας, βεβαίως-βεβαίως…
Κώστας Ροδινός
