Χαίρετε κύριοι, Δεν θυμάμαι ποτέ κάποια κίνηση, μια επιλογή να μπορεί να ξεφτιλίσει τόσο ένα θεσμό όπως έκανε ο Μαρινάκης στο πρωτάθλημα της Super League διώχνοντας τον Ζαρντίμ. Είναι πρωτοφανές, δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στα χρονικά πρωταθλήματος προπονητής να φύγει αήττητος, έχοντας την ομάδα του 10 βαθμούς μπροστά από τον δεύτερο και με έναν αγώνα λιγότερο.
Το 1964 έμεινε στην ιστορία ως το αήττητο πρωτάθλημα του Μπόμπεκ. Πιθανότατα να είναι σκληρό το αήττητο πρωτάθλημα του 2013 να πιστωθεί στον Ζαρντίμ. Όταν περάσουν οι δεκαετίες οι οπαδοί του Ολυμπιακού θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν στα παιδιά τους...
... το πώς γίνεται και στο αήττητο πρωτάθλημα του συλλόγου ο προπονητής έφυγε σαν
εντελώς ανίκανος.
Αν ισχύουν όσα γράφονται για τον Ζαρντίμ, ο σύλλογος δεν πρέπει να συμμετέχει σε πρωτάθλημα αλλά να κλέβει σε πρωτάθλημα παρολυμπιάδας. Η αλήθεια είναι πως το επίπεδο είναι κάπως χαμηλό και ο Ζαρντίμ ευνοημένος που είχε ένα τόσο πλούσιο ρόστερ. Ο Βαλβέρδε όμως πέρυσι είχε ανώτερο ροστερ και τέτοια εποχή ήταν 5 βαθμούς πίσω από τον Φερέιρα.
Σίγουρα είχε καλύτερο σχέδιο και το είχε μεταδώσει στους παίκτες του. Θυμάμαι όμως πέρυσι στις εκπομπές να βγαίνουν ακροατές και να μου τον κατηγορούν συστηματικά. Φέτος αν κάποιος διαβάζει αυτά που γράφονται για τον Βαλβέρδε ή μπορεί να παίρνει κλίμα από τις εκπομπές επικοινωνίας θα νομίζει πως ο Ερνέστο ήταν ο μάγος της μπάλας και ο Ζαρντίμ ο χειρότερος, ο πιο άσχετος προπονητής που δούλεψε ποτέ στους ερυθρόλευκους.
Η αλήθεια είναι πως μιλάμε για ένα αποτυχημένο πάντρεμα. Η φιλοσοφία του Ζαρντίμ δεν ταίριαξε με αυτήν των φίλων των ερυθρολεύκων και η αντίστροφη μέτρηση άρχισε με το που είδε ο κόσμος του Ολυμπιακού τα μούτρα του. Αποδείχθηκε όμως εφτάψυχος. Παρότι μετά την ήττα από τη Σάλκε στο Καραϊσκάκης έπαιζε σε κάθε παιχνίδι τη θέση του, έκτοτε δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα που να έδινε το δικαίωμα στον Μαρινάκη να τον διώξει. Κατάφερε και έβγαλε τα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ με αξιοπρέπεια παρότι το υλικό του ήταν σαφώς χειρότερο από αυτό της περσινής χρονιάς και οι αμυντικογενείς παίκτες που διέθετε ήταν επίφοβοι.
Στην Ελλάδα μπάλα δεν έπαιξε. Συνήθως είχε να αντιμετωπίσει τα δεύτερα του Πλατανιά, της Βέροιας, των Ιωαννίνων και αυτός έπαιζε με τη βασική ομάδα. Με δεδομένο πως και οι διαιτητές ήταν φιλικοί δεν ήταν εύκολο να γίνει κάποια γκέλα. Μιλάμε όμως για ολόκληρο πρωτάθλημα που και ο μέγας Βαλβέρδε που τις ίδιες εύνοιες είχε πάνω κάτω, στην Ξάνθη έχασε, στην Τρίπολη έχασε, με τη Δόξα στο Καυτατζόγλειο έφερε 0-0.
Ο αντιπαθής Ζαρντίμ όμως εκεί, κολώνα, δεν έκανε γκέλα με τίποτα. Απολύθηκε μετά από την πιο δύσκολη νίκη που είχε κάνει τους τελευταίους μήνες ο σύλλογος. Μπορεί να μην έπρεπε να αναφερθεί γιατί ο Ζαρντιμ έπρεπε να φύγει αλλά στη Λειβαδιά δόθηκε μάχη. Και το παιχνίδι ο Ολυμπιακός το κέρδισε επειδή ο Πορτογάλος έκανε κάτι που δεν συνηθίζει. Ρίσκαρε και ο Παράσχος φοβήθηκε και έβαλε την ομάδα του στο τέρμα.
Έγραφα στο περασμένο κείμενο πως διαβάσαμε πολλές φορές για τα 3 αμυντικά χαφ που κατέβασε αλλά κανένας δεν του πίστωσε πως δικαιώθηκε που τελείωσε με 3 στράικερ. Σίγουρα μιλάμε για ανορθόδοξη και ξεπερασμένη λογική. Η εικόνα όμως του τελευταίου δεκαλέπτου τον δικαίωσε. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο Ζαρντίμ και αυτό αποδείχθηκε με τα Γιάννενα. Η διοίκηση είδε την αποστολή που κατέβασε ο Χριστόπουλος (χωρίς Ντε Βινσέντι, Κειτά, Φεγκρούζ) και στον φόβο μην ξαναπάρει σκορ που θα του δώσει χρόνο τον έδιωξαν πριν το παιχνίδι.
Ο Νικοπολίδης έκανε αυτά που ήθελε ο κόσμος. Έπαιξε με τον Μανιάτη αμυντικό χαφ, τον Μασάδο εσωτερικό χαφ, έβαλε δύο εξτρέμ και βρήκε χρόνο για να παίξουν δίδυμο οι Ιμπαγάσα, Μασάδο και οι Μήτρογλου Τζιμπούρ. Ο Ολυμπιακός όμως έβγαλε για ακόμα μια φορά το ίδιο νωθρό πρόσωπο. Η αλήθεια ήταν πως ήταν και λίγο πιο ευάλωτος αμυντικά καθώς δεν υπήρχε καθαρό εξάρι μπροστά από τα στόπερ.
Το πρόβλημα είναι πως το ρόστερ είναι καλό για τα Ελληνικά δεδομένα όχι όμως και τόσο καλό ώστε να θέλξει με το θέαμα που θα προσφέρει. Δεν υπάρχουν παίκτες ικανοί στο ένας με έναν. Μόνο ο Αμπντούν έχει την ντρίπλα και αυτός όμως τις τελικές τους τις βγάζει με έκρηξη και ενέργεια, όχι με ποιότητα. Επίσης δεν υπάρχει και προφανές κίνητρο. Το ποδόσφαιρο θέλει ανταγωνισμό και όπως τα έχει κάνει ο Μαρινάκης μοιράζοντας ποδοσφαιριστές δεξιά και αριστερά που απέναντι στον Ολυμπιακό δεν παίζουν, ο ανταγωνισμός μειώνεται.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού πολλές φορές μοιάζουν σαν να καλούνται να αγωνιστούν σε αγώνες επίδειξης. Οι ίδιοι αρκούνται να παίζουν όσο χρειάζεται για να φτάνουν στις νίκες. Ενοχλητικό αλλά και ανθρώπινο (ο φόβος έγκειται στο να προπονούνται και στην ίδια λογική γιατί αυτό θα τους κάνει ατομικά χειρότερους ποδοσφαιριστές).
Ο Μαρινάκης μου θυμίζει πλούσιο υπερβολικά προστατευτικό πατέρα, που έχει κλεισμένο το παιδί του στη βίλλα του, του φέρνει σπίτι τους φίλους του και τους καθηγητές του και ζητάει από το γιο του να γίνει μάγκας. Για να συμβεί αυτό πρέπει να βοηθήσουν και οι συνθήκες. Στο πρωτάθλημα που συμμετέχει ο Ολυμπιακός οι συνθήκες δεν βοηθούν για να βγάλουν ψυχή οι παίκτες του. Ο ίδιος απλά διώχνοντας τον Ζαρντίμ έδειξε σε όλους πως το αήττητο πρωτάθλημα που προσπαθεί να πάρει ο Ολυμπιακός επί προεδρίας του δεν είναι και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα. Οπότε θα είναι και αστείο να γίνει φιέστα μετά το τέλος του πρωταθλήματος.
Γιατί να γιορτάσουμε άλλωστε το τέλος μιας σεζόν που οι παίκτες κορόιδευαν και ο προπονητής ήταν για τα θηρία; Λόγοι για να τελειώσει η συνεργασία Ζαρντίμ – Ολυμπιακού υπήρχαν. Αλλά μια σοβαρή διοίκηση που σέβεται το ποδόσφαιρο, από τη στιγμή που δεν κινδυνεύει κανένας στόχος, την αξιολόγηση την κάνει ήρεμα το καλοκαίρι περνώντας στους ποδοσφαιριστές τα μηνύματα που πρέπει.
Χαιρετώ
Αν ισχύουν όσα γράφονται για τον Ζαρντίμ, ο σύλλογος δεν πρέπει να συμμετέχει σε πρωτάθλημα αλλά να κλέβει σε πρωτάθλημα παρολυμπιάδας. Η αλήθεια είναι πως το επίπεδο είναι κάπως χαμηλό και ο Ζαρντίμ ευνοημένος που είχε ένα τόσο πλούσιο ρόστερ. Ο Βαλβέρδε όμως πέρυσι είχε ανώτερο ροστερ και τέτοια εποχή ήταν 5 βαθμούς πίσω από τον Φερέιρα.
Σίγουρα είχε καλύτερο σχέδιο και το είχε μεταδώσει στους παίκτες του. Θυμάμαι όμως πέρυσι στις εκπομπές να βγαίνουν ακροατές και να μου τον κατηγορούν συστηματικά. Φέτος αν κάποιος διαβάζει αυτά που γράφονται για τον Βαλβέρδε ή μπορεί να παίρνει κλίμα από τις εκπομπές επικοινωνίας θα νομίζει πως ο Ερνέστο ήταν ο μάγος της μπάλας και ο Ζαρντίμ ο χειρότερος, ο πιο άσχετος προπονητής που δούλεψε ποτέ στους ερυθρόλευκους.
Η αλήθεια είναι πως μιλάμε για ένα αποτυχημένο πάντρεμα. Η φιλοσοφία του Ζαρντίμ δεν ταίριαξε με αυτήν των φίλων των ερυθρολεύκων και η αντίστροφη μέτρηση άρχισε με το που είδε ο κόσμος του Ολυμπιακού τα μούτρα του. Αποδείχθηκε όμως εφτάψυχος. Παρότι μετά την ήττα από τη Σάλκε στο Καραϊσκάκης έπαιζε σε κάθε παιχνίδι τη θέση του, έκτοτε δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα που να έδινε το δικαίωμα στον Μαρινάκη να τον διώξει. Κατάφερε και έβγαλε τα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ με αξιοπρέπεια παρότι το υλικό του ήταν σαφώς χειρότερο από αυτό της περσινής χρονιάς και οι αμυντικογενείς παίκτες που διέθετε ήταν επίφοβοι.
Στην Ελλάδα μπάλα δεν έπαιξε. Συνήθως είχε να αντιμετωπίσει τα δεύτερα του Πλατανιά, της Βέροιας, των Ιωαννίνων και αυτός έπαιζε με τη βασική ομάδα. Με δεδομένο πως και οι διαιτητές ήταν φιλικοί δεν ήταν εύκολο να γίνει κάποια γκέλα. Μιλάμε όμως για ολόκληρο πρωτάθλημα που και ο μέγας Βαλβέρδε που τις ίδιες εύνοιες είχε πάνω κάτω, στην Ξάνθη έχασε, στην Τρίπολη έχασε, με τη Δόξα στο Καυτατζόγλειο έφερε 0-0.
Ο αντιπαθής Ζαρντίμ όμως εκεί, κολώνα, δεν έκανε γκέλα με τίποτα. Απολύθηκε μετά από την πιο δύσκολη νίκη που είχε κάνει τους τελευταίους μήνες ο σύλλογος. Μπορεί να μην έπρεπε να αναφερθεί γιατί ο Ζαρντιμ έπρεπε να φύγει αλλά στη Λειβαδιά δόθηκε μάχη. Και το παιχνίδι ο Ολυμπιακός το κέρδισε επειδή ο Πορτογάλος έκανε κάτι που δεν συνηθίζει. Ρίσκαρε και ο Παράσχος φοβήθηκε και έβαλε την ομάδα του στο τέρμα.
Έγραφα στο περασμένο κείμενο πως διαβάσαμε πολλές φορές για τα 3 αμυντικά χαφ που κατέβασε αλλά κανένας δεν του πίστωσε πως δικαιώθηκε που τελείωσε με 3 στράικερ. Σίγουρα μιλάμε για ανορθόδοξη και ξεπερασμένη λογική. Η εικόνα όμως του τελευταίου δεκαλέπτου τον δικαίωσε. Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο Ζαρντίμ και αυτό αποδείχθηκε με τα Γιάννενα. Η διοίκηση είδε την αποστολή που κατέβασε ο Χριστόπουλος (χωρίς Ντε Βινσέντι, Κειτά, Φεγκρούζ) και στον φόβο μην ξαναπάρει σκορ που θα του δώσει χρόνο τον έδιωξαν πριν το παιχνίδι.
Ο Νικοπολίδης έκανε αυτά που ήθελε ο κόσμος. Έπαιξε με τον Μανιάτη αμυντικό χαφ, τον Μασάδο εσωτερικό χαφ, έβαλε δύο εξτρέμ και βρήκε χρόνο για να παίξουν δίδυμο οι Ιμπαγάσα, Μασάδο και οι Μήτρογλου Τζιμπούρ. Ο Ολυμπιακός όμως έβγαλε για ακόμα μια φορά το ίδιο νωθρό πρόσωπο. Η αλήθεια ήταν πως ήταν και λίγο πιο ευάλωτος αμυντικά καθώς δεν υπήρχε καθαρό εξάρι μπροστά από τα στόπερ.
Το πρόβλημα είναι πως το ρόστερ είναι καλό για τα Ελληνικά δεδομένα όχι όμως και τόσο καλό ώστε να θέλξει με το θέαμα που θα προσφέρει. Δεν υπάρχουν παίκτες ικανοί στο ένας με έναν. Μόνο ο Αμπντούν έχει την ντρίπλα και αυτός όμως τις τελικές τους τις βγάζει με έκρηξη και ενέργεια, όχι με ποιότητα. Επίσης δεν υπάρχει και προφανές κίνητρο. Το ποδόσφαιρο θέλει ανταγωνισμό και όπως τα έχει κάνει ο Μαρινάκης μοιράζοντας ποδοσφαιριστές δεξιά και αριστερά που απέναντι στον Ολυμπιακό δεν παίζουν, ο ανταγωνισμός μειώνεται.
Οι παίκτες του Ολυμπιακού πολλές φορές μοιάζουν σαν να καλούνται να αγωνιστούν σε αγώνες επίδειξης. Οι ίδιοι αρκούνται να παίζουν όσο χρειάζεται για να φτάνουν στις νίκες. Ενοχλητικό αλλά και ανθρώπινο (ο φόβος έγκειται στο να προπονούνται και στην ίδια λογική γιατί αυτό θα τους κάνει ατομικά χειρότερους ποδοσφαιριστές).
Ο Μαρινάκης μου θυμίζει πλούσιο υπερβολικά προστατευτικό πατέρα, που έχει κλεισμένο το παιδί του στη βίλλα του, του φέρνει σπίτι τους φίλους του και τους καθηγητές του και ζητάει από το γιο του να γίνει μάγκας. Για να συμβεί αυτό πρέπει να βοηθήσουν και οι συνθήκες. Στο πρωτάθλημα που συμμετέχει ο Ολυμπιακός οι συνθήκες δεν βοηθούν για να βγάλουν ψυχή οι παίκτες του. Ο ίδιος απλά διώχνοντας τον Ζαρντίμ έδειξε σε όλους πως το αήττητο πρωτάθλημα που προσπαθεί να πάρει ο Ολυμπιακός επί προεδρίας του δεν είναι και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα. Οπότε θα είναι και αστείο να γίνει φιέστα μετά το τέλος του πρωταθλήματος.
Γιατί να γιορτάσουμε άλλωστε το τέλος μιας σεζόν που οι παίκτες κορόιδευαν και ο προπονητής ήταν για τα θηρία; Λόγοι για να τελειώσει η συνεργασία Ζαρντίμ – Ολυμπιακού υπήρχαν. Αλλά μια σοβαρή διοίκηση που σέβεται το ποδόσφαιρο, από τη στιγμή που δεν κινδυνεύει κανένας στόχος, την αξιολόγηση την κάνει ήρεμα το καλοκαίρι περνώντας στους ποδοσφαιριστές τα μηνύματα που πρέπει.
Χαιρετώ
O Τσάρλυ γράφει στο sport-fm.gr
