ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ 21η ΜΑΪΟΥ ΕΠΕΤΕΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΤΑΝΗΣΩΝ
Στην μακραίωνη Ελληνική Ιστορία, υπάρχουν άπειρα παραδείγματα αγώνων, επιμονής και πίστης σε ένα κοινό στόχο. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι και αυτό της Ένωσης των Επτανήσων. Κάθε χρόνο η 21η Μαΐου, έχει μια ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία για όλους εμάς τους Επτανήσιους. Η επέτειος της Ένωσης των Επτανήσων, υπενθυμίζει τους ισχυρούς ψυχικούς δεσμούς που έχουμε με την ιδιαίτερη πατρίδα μας και τους οποίους τους διατηρούμε όπου κι αν βρισκόμαστε. Υπενθυμίζει όμως και στην υπόλοιπη Ελλάδα την μεγάλη πρόσφορα αυτού του τόπου και των κατοίκων του στην πνευματική, κοινωνική και πολιτική της εξέλιξη.
Αλήθεια, πως θα ήταν σήμερα η Ελλάδα χωρίς τον Ιωάννη Καποδίστρια; Τον Ανδρέα Κάλβο και του Διονύσιο Σολωμό; Τον Νικόλαο Μάντζαρο και τον Σπύρο Σαμάρα; Τον Δοξαρά, τον Μομφεράτο, τον Πανα και τον Μαρίνο Αντυπα;
Υπαρχουν πολλοί λόγοι που αξίζει και οφείλει ένας λαός να θυμάται την ιστορία του. Για να επιβεβαιώνει την ταυτότητα του, για να μην επαναλαμβάνει τα λάθη του , για να αντλεί δύναμη και έμπνευση. Και τους τρεις αυτούς λόγους, ίσως τους χρειαζόμαστε τώρα, περισσότερο παρά ποτέ.
Η Ελλάδα βρίσκεται τη στιγμή αυτή, σε μια εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία. Εδώ και ένα σχεδόν χρόνο, η χώρα καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να αποφύγει τα χειρότερα στην οικονομία της. Σαφώς και όλα όσα συνέβησαν, δεν έπληξαν τη χώρα με τη μορφή «φυσικής καταστροφής» - υπάρχουν ευθύνες του παρελθόντος και μάλιστα σοβαρές. Θα πρέπει βέβαια εδώ να επισημάνει κανείς, ότι το ευρύτερο περιβάλλον της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, όχι μόνο δεν διευκόλυνε την κατάσταση αλλά επιτάχυνε τις εξελίξεις προς το χειρότερο. Και αν για το ένα μέρος του προβλήματος ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι, για το άλλο - εξίσου σημαντικό – μέρος του προβλήματος, ευθύνεται το διεθνές οικονομικό σύστημα, το οποίο επιτρέπει την ανεξέλεγκτη δράση των κερδοσκοπικών συμφερόντων στις παγκόσμιες αγορές. Και από την άποψη αυτή, το πρόβλημά μας, δεν είναι απλά ένα «Ελληνικό» πρόβλημα αλλά κυρίως ένα «Ευρωπαϊκό» και κατ’ επέκταση, ένα «παγκόσμιο» πρόβλημα.
Τη στιγμή όμως αυτή, δεν έχει νόημα το «ποιος», το «πως» και τα «γιατί» του παρελθόντος. Δεν χρειαζόμαστε πράγματα που μας χωρίζουν και σπέρνουν τη μεταξύ μας διχόνοια αλλά πράγματα που μας ενώνουν, μας ομονοούν και μας κάνουν πιο δυνατούς. Το μήνυμα είναι ότι «αν είμαστε ενωμένοι και δυνατοί, μπορούμε να καταφέρουμε ακόμη κι αυτά που μοιάζουν ακατόρθωτα». Δεν είναι ούτε στη φύση μας ούτε στην ιστορική μας καταβολή «να τα παρατάμε». Αντίθετα, είναι στη φύση μας και αποτελεί ιστορικό μας χρέος να αγωνιζόμαστε και να επιτυγχάνουμε, ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Και ίσως στη συγκεκριμένη συγκυρία, αυτό είναι και το πιο ουσιαστικό μήνυμα που πρέπει να κρατήσουμε με αφορμή την Επέτειο Ένωσης των Επτανήσων.
Άντζελα Γκερέκου
Βουλευτής Κέρκυρας ΠΑΣΟΚ
