Η ημέρα που άλλαξε η "πράσινη" ευρωπαϊκή ιστορία
02 Ιουνίου 1971 - 02 Ιουνίου 2011.... Σαράντα χρόνια συμπληρώθηκαν από την ημερομηνία ορόσημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο και την ευρωπαϊκή ιστορία του Παναθηναϊκού. Το "τριφύλλι" δίνει το παρών στον τελικό πρωταθλητριών στο Γουέμπλεϊ και "λυγίζει" 2-0 από την αρμάδα του Γιόχαν Κρόιφ, τον εκπληκτικό Άγιαξ.
Η Γιουροβίζιον αναμετέδιδε τον αγώνα σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο και περισσότεροι από 100.000.000 άνθρωποι βλέπουν μια ελληνική ομάδα, τονΠαναθηναϊκό να δίνει ραντεβού σε ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό γεγονός.
Του Αστέρα το κόκκινο χρώμα
Η σημαντικότερη στιγμή στην ιστορία του Παναθηναϊκού αλλά και του ελληνικού ποδοσφαίρου εκτός των ελληνικών συνόρων συμπληρώνει 40 χρόνια με την επέτειο της σημερινής μέρας.
Ήταν και πάλι 2 Ιουνίου το 1971 όταν το "τριφύλλι" έδινε ραντεβού στο Γουέμπλεϊ με χιλιάδες Έλληνες στο πλευρό τους να "κυνηγούν" το θαύμα στον τελικό πρωταθλητριών με αντίπαλο τον μεγάλο Άγιαξ.
Η Γιουροβίζιον αναμετέδιδε τον αγώνα σε δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο και περισσότεροι από 100.000.000 άνθρωποι βλέπουν μια ελληνική ομάδα, τονΠαναθηναϊκό να δίνει ραντεβού σε ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό γεγονός.Την ίδια ώρα 100.000 οπαδοί στο ιστορικό γήπεδο με ελληνικές και πράσινες σημαίες κυματίζουν περήφανα τραγουδώντας τον ύμνο του Παναθηναϊκού αλλά και της Ελλάδος. Μία σκηνή που έκανε πολλούς να δακρύσουν από συγκίνηση και περηφάνεια για το γεγονός πως μια ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός αγωνίστηκε απέναντι στον Άγιαξ παρόλο που στο φινάλε ηττήθηκε με 2-0.
Μετά τα εμπόδια της Ζενές Ες, της Σλόβαν Μπρατισλάβας, της Έβερτον, του Ερυθρού Αστέρα ο Παναθηναϊκός που ήδη έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία προκαλώντας πανελλήνια έκπληξη και συνάμα θαυμασμό αντιμετωπίζει στις 2 Ιουνίου 1971, στον τελικό του Γουέμπλεϊ τον Άγιαξ του μεγάλου Γιόχαν Κρόϊφ.
"Φεύγω από το σπίτι μου το πατρικό
Έχω στο Λονδίνο μια δουλειά
Βρήκα σ΄ ένα σύντομο λογαριασμό
Πως τα γκολ είναι γλυκά σαν τα φιλιά
Ένα γκολ, δύο γκολ…στον αέρα
Πάντσο η ομάδα πετά
Ένα γκολ, δύο γκολ τέτοια μέρα
Άνοιξη έχει η καρδιά
Όταν θα γυρίσω θα στο ξαναπώ
Όσο μ΄αγαπάς πως σ΄ αγαπώ
Πράσινο μαντήλι δέσε στα μαλλιά
ώρα έχω στο Λονδίνο μια δουλειά
Ζενες Ες με θυμάσαι ακόμα
Σλόβαν με ξέρεις καλά
Του Αστέρα το κόκκινο χρώμαΠράσινη πήρε μπογιά
Με ζεστή καρδιά και ψυχή βαθιά, ξανά,
Πράσινο τον Τάμεση θέλω να δω
Μέσα σ΄ ένα Κύπελλο χρυσό
Κι έξω από το Μπάκιγχαμ έχω σκοπό
Να κολλήσω το τριφύλλι θυρεό
Προχωρείτε του ΠΑΟ, λιοντάρια
Στο Γουέμπλεϊ βάλτε φωτιά
Σαν κι εσάς διαλεχτά παλικάρια
Μόνο η Ελλάδα γεννά!"
Μετά τα εμπόδια της Ζενές Ες, της Σλόβαν Μπρατισλάβας, της Έβερτον, του Ερυθρού Αστέρα ο Παναθηναϊκός που ήδη έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία προκαλώντας πανελλήνια έκπληξη και συνάμα θαυμασμό αντιμετωπίζει στις 2 Ιουνίου 1971, στον τελικό του Γουέμπλεϊ τον Άγιαξ του μεγάλου Γιόχαν Κρόϊφ.
Είναι το τραγούδι που συνόδευε την "πράσινη" αποστολή και βαφτίστηκε ως το τραγούδι του Γουέμπλεϊ που σε δίσκο 45 στροφών, εμπνεύστηκε ο Φραγκίσκος Σούρπης με την κλεμμένη... άθελά τους σύνθεση του τραγουδιού των Μπιτλς σε ρυθμούς του Obladi Oblada.
"Έντεκα αυτοί, έντεκα κι εμείς" το σύνθημα του προπονητή Φέρενς Πούσκας, ο οποίος και σ' αυτό το ματς πίστευε πως η ομάδα του μπορεί να τα καταφέρει
Οικονομόπουλος, Τομαράς, Βλάχος, Καμάρας, Σούρπης, Καψής, Γραμμός, Φυλακούρης, Αντωνιάδης, Δομάζος, Ελευθεράκης οι επιλογές του τεχνικού των "πράσινων" που μαζί με τον πρόεδρο του "τριφυλλιού", Μιχάλη Κίτσιο γνώριζαν ότι είχαν πετύχει ένα σπουδαίο και ίσως άπιαστο γεγονός.
Γενιές και γενιές Παναθηναϊκών και -όχι μόνο- διαπιστώνουν κάθε χρόνο πως οΠαναθηναϊκός είναι άξιος πρέσβης της Ελλάδας στην Ευρώπη, αφού η σπίθα από την ξέφρενη αυτή πορεία άναψε την φλόγα και το "τριφύλλι" όποτε περνάει τα σύνορα δείχνει στην πλειοψηφία του (έχει φτάσει πριν από έναν τελικό δύο φορές) ότι έχει το γονίδιο.
Σωκράτης Μόσχος
