Με αφορμή το σχόλιο που φιλοξενεί η ιστοσελίδα του...
Με αφορμή το σχόλιο που φιλοξενεί η ιστοσελίδα σας και το οποίο αναφέρεται σε ελλιπή ενημέρωση μου σχετικά με το θέμα του Μουσείου της Τεχνολογίας της Τυπογραφίας έχω να παρατηρήσω τα εξής:
1. Για να παραχωρήσεις κάτι πρέπει πρώτα να σου ανήκει. Ουδέποτε ο Δήμος Κερκυραίων επί κ. Χρύσανθου Σαρλή παραχώρησε το Νέο Φρούριο στο Πολιτιστικό Ίδρυμα του Ομίλου Πειραιώς, πολύ απλά γιατί δεν του ανήκε. Δεν υπάρχει καμία απόφαση παραχώρησης του Νέου Φρουρίου από την κεντρική διοίκηση προς το Δήμο. Η κυριότητα του Νέου Φρουρίου ανήκει αρχικά στο Υπουργείο Οικονομικών, ενώ μέρος της χρήσης του έχει παραχωρηθεί από 14.11.1957 στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας (ΓΕΝ) «για λόγους ασφαλείας του εκεί Ναυτικού Σταθμού». Με απόφαση του 1977 η κυριότητα του χώρου περνά στο Υπουργείο Πολιτισμού. Πρόκειται για ένα ιδιοκτησιακό καθεστώς το οποίο διευκρινίστηκε πλήρως μόλις την τελευταία διετία. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν προχώρησε εκείνη την εποχή η κατασκευή του Μουσείου στο Νέο Φρούριο. Αυτή είναι επισης η αιτία για την οποία ο Δήμος δεν μπορούσε να διεκδικήσει διαχρονικά χρηματοδοτήσεις από ευρωπαϊκά προγράμματα για την αξιοποίηση του Νέου Φρουρίου. Ούτε εξάλλου υπάρχει κάποια προγραμματική σύμβαση εν ισχύ. Η όποια χρήση γίνεται στο Νέο Φρούριο από τον Δήμο, δεν γίνεται στη βάση κάποιου καθεστώτος παραχώρησης άλλα μάλλον στη βάση κάποιου «εθιμικού δικαίου». Αυτά ως προς την υποτιθέμενη παραχώρηση του Νέου Φρουρίου από τον κ. Σαρλή προς το ΠΙΟΠ.
2. Εκείνο που παραχωρείται με τη δημιουργία του Μουσείου της Τυπογραφίας δεν είναι το Νέο Φρούριο αλλά οι Αγγλικοί Στρατώνες στο οποίο φιλοξενούνται. Κανείς μα κανείς δεν εμποδίζει την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στο χώρο. Επίσης κανείς μα κανείς δεν εμποδίζει το Δήμο να συνάψει προγραμματικές συμβάσεις με το Υπουργείο Πολιτισμού στην περίπτωση που έχει ώριμες προτάσεις προς χρηματοδότηση για την αξιοποίηση του Νέου Φρουρίου.
3. Με δεδομένο το αδιευκρίνιστο νομικό και ιδιοκτησιακό καθεστώς ως προς το Νέο Φρούριο στις αρχές τις δεκαετίας του 2000, το ΠΙΟΠ στρέφεται προς άλλα ακίνητα. Ανάμεσα σε αυτά το εγκαταλελειμμένο κτίριο της Αστυνομίας στη συμβολή των οδών Μαρασλή και Κύπρου, το κτίριο του ΣΤ’ Δημοτικού στη Γαρίτσα, το τριώροφο διατηρητέο κτίριο της Εκκλησίας της Αγίας Αικατερίνης και τη Βίλλα Ρόσσα. Παρά τον προβληματισμό σχετικά με την στατική επάρκεια της Βίλλα Ρόσσα, το ΠΙΟΠ ζητά την παραχώρηση του χώρου από την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, επί Νομαρχίας του κ. Μαχειμάρη, η οποία ποτέ δεν δίνεται. Στη συνέχεια η Βίλλα Ρόσσα εντάσσεται στο σχεδιασμό του Λυρικού Θεάτρου. Τον Φεβρουάριο του 2007, σε επιστολή της προς τον Νομάρχη κ. Στέφανο Πουλημένο και κοινοποίηση προς εμένα, τον κ. Γεωργιάδη, τον κ Δένδια, και τον κ. Μικάλεφ, η Γενική Διευθύντρια του ΠΙΟΠ κ. Λούβη διευκρινίζει πως οι μόνοι πρόσφοροι χώροι για τη δημιουργία του Μουσείου της Τυπογραφίας είναι το Νέο Φρούριο και η Βίλλα Ρόσσα, οι οποίοι όμως παρουσιάζουν διάφορες δεσμεύσεις. Ζητεί επίσης την βοήθεια του Νομάρχη στη διερεύνηση χώρου προκειμένου να στεγαστεί το Μουσείο. Ποτέ δεν απάντησε. Ένα χρόνο αργότερα, στις 28-7-2008, το Νομαρχιακό Συμβούλιο αποφασίζει άλλου είδους αξιοποίηση, αφού προχωρεί ομοφώνα σε προγραμματική σύμβαση με το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο για την εκπόνηση μελέτης για την ανάπλαση του διατηρητέου κτιρίου. Η τότε αντινομάρχης Περιβάλλοντος κ. Μερόπη Υδραίου ανακοινώνει «πως ο γ.γ. Εκπαίδευσης Ενηλίκων κ. Τσαμαδιάς εκδήλωσε την πρόθεσή του Υπουργείου να χρηματοδοτήσει το μισό κόστος της προγραμματικής και στη συνέχεια να αναλάβει την ανακατασκευή του κτιρίου με αντάλλαγμα τη χρήση μέρους του για τη στέγαση για 15 χρόνια του κέντρου διαρκούς εκπαίδευσης ενηλίκων που θέλει να δημιουργήσει και στην Κέρκυρα το Υπουργείο Παιδείας. Η πρόταση, πάντως, θα συζητηθεί προσεχώς, μετά την ολοκλήρωση της μελέτης του Μετσοβείου Πολυτεχνείου». Στην εισήγηση της η Αντινομάρχης σημειώνει πως « το γεγονός ότι από αυτές τις επαφές που είχαμε για ένα χρόνο περίπου και τις αυτοψίες που έγιναν από ειδικούς, κρίθηκε ότι είναι τόσο σοβαρή η παθολογία του κτηρίου και οι ζημίες που έχει υποστεί που το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο έκρινε σκόπιμο και απαραίτητο να δημιουργηθεί ειδικό μεταπτυχιακό ερευνητικό πρόγραμμα για τη Βίλλα Ρόσσα». Αυτά για την διαχρονική στάση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως προς την Βίλλα Ρόσσα και τη χρήση της ως Μουσείου Τυπογραφίας.
4. Σχετικά με το επιστημονικό άρθρο της κ. Λούβη το οποίο επικαλέστηκε ως αντεπιχείρημα ο παρουσιαστής του δελτίου σας κ. Ζηνιάτης, είναι προφανές ότι καταλαβαίνουμε εντελώς διαφορετικά πράγματα. Διαβάζω: «Τα θεματικά τεχνολογικά μουσεία χωρίζονται σε δυο κατηγορίες: τα “μουσεία του εαυτού τους”, δηλαδή τα εργαστήρια μέσα στα οποία διατηρείται το σύνολο των μηχανισμών …. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν τα τεχνικά θεματικά μουσεία που απαραιτήτως οφείλουν να στεγαστούν σε ουδέτερο κέλυφος ώστε να αναδεικνύουν ισομερώς την τεχνολογική εξέλιξη της παραγωγής ενός προϊόντος που παρουσιάζουν. Η εξέλιξη της παραδοσιακής τεχνολογίας που θα περιληφθεί στα μουσεία δεν μπορεί να είναι ταυτισμένη με κανένα κέλυφος γιατί αυτό φέρει την ταυτότητα μιας συγκεκριμένης περιόδου της παραγωγής. (π.χ. ελαιοτριβεία 18 αιώνα)». Με άλλα λόγια τα μουσεία που διαπραγματεύονται την ιστορία ενός προϊόντος στο σύνολο της ιστορίας τους δεν θα πρέπει να στεγάζονται σε εργοστάσια ή εργαστήρια παραγωγής μιας συγκεκριμένης περιόδου αλλά σε ουδέτερα κελύφη ως προς το θέμα που επεξεργάζονται. Συνθήκη που ικανοποιούν τόσο οι αγγλικοί στρατώνες όσο και η Βίλλα Ρόσσα, δηλαδή μια αστική κατοικια του 19 αιώνα. Αλλά πραγματικά δεν έχει κανένα νόημα για μένα αυτό. Εκείνο που έχει είναι να διασώσουμε ένα κομμάτι από την ταυτότητα μας. Γι’ αυτό, εγώ θα λογοδοτήσω και για αυτό ελπίζω ότι θα κριθώ.
