ΑΝΟΙΧΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ....

                                                                           Άρθρο του Χρυσόστομου Μπούκα

Στην Ελλάδα η πολιτική παράταξη που πλειοψηφεί και σχηματίζει κυβέρνηση, χρησιμοποιεί την δημόσια διοίκηση σαν λάφυρο.

Βουλευτές, γενικοί γραμματείς, υφυπουργοί, υπουργοί, αλλά και ένα ολόκληρο παρασιτικό σύστημα -παράγοντες τους ονομάζουμε- γύρω από την εξουσία, μπαίνουν σε έναν αγώνα δρόμου “εξυπηρέτησης ημετέρων” ώστε να αυξήσουν την εκλογική τους πελατεία.

Οι “άλλοι” από την απέξω. Περιμένουν το πολιτικό εκκρεμές να αρχίσει να ...
...κινείται αντίθετα ώστε να στριμωχθούν στην πρώτη σειρά και να πάρουν κουπόνι προτεραιότητας για την δική τους εξυπηρέτηση.

Το ΠΑΣΟΚ θεσμοθέτησε για πρώτη φορά το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) που παρά τις αδυναμίες του, ανάσχεσε τριτοκοσμικές αντιλήψεις, εκμαυλισμό ψυχών και καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Κάθε πολίτης έχει το ιερό δικαίωμα να πιστεύει και να υπερασπίζεται τις πολιτικές του απόψεις, να ψηφίζει αβίαστα το κόμμα της επιλογής του, αλλά και την υποχρέωση να μην χρησιμοποιεί την θέση του για κομματικούς ή ιδιοτελείς σκοπούς. Το κράτος οφείλει να κάνει τις επιλογές  στην διοίκηση, παρέχοντας ίσες ευκαιρίες στους πολίτες του και να αξιολογεί τα προσόντα του καθενός αντικειμενικά και δίκαια.

Το ΠΑΣΟΚ θέσπισε την “ανοιχτή διακυβέρνηση” για την επιλογή συνελλήνων σε θέσεις στρατηγικού χαρακτήρα. Επέδραμαν εκ νέου βουλευτές, γενικοί γραμματείς, υφυπουργοί, υπουργοί και όλο το παρασιτικό κύκλωμα της εξουσίας για να πάρουν το μερίδιο της εκλογικής τους πελατείας μέσω των “παραγόντων”.

Ήρθε η ώρα να υπερασπιστούμε την πρόοδο στην κατεύθυνση της πραγματικής αξίας και των αληθινών ικανοτήτων. Βουλευτές δυναμιτίζουν την αξιοκρατία που έχει ευθεία αντανάκλαση στο καλό και την πρόοδο του τόπου. Αντί να σημειώνουν τα μειονεκτήματα ενός νέου υγιούς θεσμού και να απαιτούν με νομοθετήματα την διασφάλιση και την θωράκισή του, τον ναρκοθετούν με τις ενέργειές τους χάριν των “ημετέρων”.

Πρέπει να δικάζονται από τα ποινικά δικαστήρια και να καταδικάζονται πολιτικά όλοι εκείνοι  που παραβιάζουν νομοθετημένους θεσμούς.

Διαφορετικά υπονομεύεται η πρόοδος και οδηγούμαστε στη στασιμότητα που μας επιβάλλουν οι μετριότητες και την φεουδαρχία ως παράγωγο της βουλευτικής αυθαιρεσίας.

Συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, ξιφουλκούντες και σιωπηλοί πολιτικοί, ας τοποθετηθούν στο κύριο ερώτημα: εάν και εφόσον διαχειριστούν την πολιτική από μελλοντική θέση εκλεγμένου αντιπροσώπου του Λαού, θα εκμεταλλευτούν προηγούμενες πρακτικές ή θα απαιτήσουν και θα αγωνιστούν για να διασφαλίσουν νομοθετικά την αντικειμενική αξιολόγηση των υποψηφίων.

Κανένας πολιτικός δεν πρέπει να κρυφτεί στη σκόνη που σηκώνουν ανίκανοι και καιροσκόποι.