Τα περί Τετάρτου Ράιχ και Γερμανικής Μπότας δεν αρμόζουν στην Κουλτούρα και τον Πολιτισμό μας. Γιατί πάνω από όλα υποβιβάζουν εκείνον που τα εκστομίζει περισσότερο από εκείνον που τα εισπράττει.
Εμείς θα θέλαμε να δούμε τη Γερμάνια από μια άλλη σκοπιά, σαν μια ιστορική παρουσία και οντότητα. Ήταν η τελευταία από τις μεγάλες σύγχρονες ευρωπαϊκές χώρες που άργησε να ενωθεί και να εκφράσει ενιαίο πολιτικό λόγο και βούληση. Μετά την Ένωση της με...
βιαστικές κινήσεις και κάποια ανασφάλεια απέναντι στους Άγγλο-Γάλλους, ζήτησε μια θέση στον Ήλιο αλλά στην βιασύνη της έχασε την ευκαιρία να ωριμάσει σαν κράτος. Αντ΄ αυτού και χάριν ευκολίας, υιοθέτησε μια απολυταρχική πολιτική προσωπικότητα που σχετιζόταν με την Πρωσική ιθύνουσα τάξη, τον ενορχηστρωτή της Μείζονος Γερμανίας.
Στην πολιτική αυτή ανωριμότητα οφείλεται η παραδοσιακή δυστοκία των Γερμανών όταν καλούνται να 'ξεκολλήσουν' από ιδέες που κατά καιρούς υιοθετούν και που εκ των υστέρων αποδεικνύονται αναποτελεσματικές ή λανθασμένες. Και έτσι ερχόμαστε και στο δικό μας Μνημόνιο. Ο Αντώνης Σαμαράς σε μια από τις συναντήσεις που είχε με τους εταίρους μας στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, είχε εκφράσει απερίφραστα τις αντιρρήσεις του για τη συνταγή του Μνημονίου! Η Κα Μέρκελ... ανένδοτη. Τότε βεβαία ήταν η αρχή της καταστροφής. Η ανένδοτη στάση των Γερμανών συνεχίζεται μέχρι σήμερα καθώς εμείς, και οι άλλοι 'ασθενείς' της Ευρωπαϊκής περιφέρειας αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές του Αντώνη Σαμαρά...
Συμπέρασμα; Εδώ ακριβως έγκειται το δράμα της Γερμανίας, γιατί η αδιαλλαξία της είναι αύτη που κόστισε και κοστίζει ακριβά στην ίδια και στους άλλους. Και της αδιαλλαξίας αυτής φυσικά προτάσσεται η αλαζονεία που δεν είναι άλλο από τη φτιασιδωμένη ανασφάλεια. Ανασφαλές, νεόκοπο σχετικά κράτος ( σε σχέση με εμάς ) δεν κατάφερε παρά την οικονομική της ισχύ να ξεπεράσει τους καημούς που την βασάνιζαν από την πρώτη μέρα. Και αυτό είναι το μεγάλο κρίμα... για μας αλλά και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στο σύνολο του!
βιαστικές κινήσεις και κάποια ανασφάλεια απέναντι στους Άγγλο-Γάλλους, ζήτησε μια θέση στον Ήλιο αλλά στην βιασύνη της έχασε την ευκαιρία να ωριμάσει σαν κράτος. Αντ΄ αυτού και χάριν ευκολίας, υιοθέτησε μια απολυταρχική πολιτική προσωπικότητα που σχετιζόταν με την Πρωσική ιθύνουσα τάξη, τον ενορχηστρωτή της Μείζονος Γερμανίας.
Στην πολιτική αυτή ανωριμότητα οφείλεται η παραδοσιακή δυστοκία των Γερμανών όταν καλούνται να 'ξεκολλήσουν' από ιδέες που κατά καιρούς υιοθετούν και που εκ των υστέρων αποδεικνύονται αναποτελεσματικές ή λανθασμένες. Και έτσι ερχόμαστε και στο δικό μας Μνημόνιο. Ο Αντώνης Σαμαράς σε μια από τις συναντήσεις που είχε με τους εταίρους μας στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, είχε εκφράσει απερίφραστα τις αντιρρήσεις του για τη συνταγή του Μνημονίου! Η Κα Μέρκελ... ανένδοτη. Τότε βεβαία ήταν η αρχή της καταστροφής. Η ανένδοτη στάση των Γερμανών συνεχίζεται μέχρι σήμερα καθώς εμείς, και οι άλλοι 'ασθενείς' της Ευρωπαϊκής περιφέρειας αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές του Αντώνη Σαμαρά...
Συμπέρασμα; Εδώ ακριβως έγκειται το δράμα της Γερμανίας, γιατί η αδιαλλαξία της είναι αύτη που κόστισε και κοστίζει ακριβά στην ίδια και στους άλλους. Και της αδιαλλαξίας αυτής φυσικά προτάσσεται η αλαζονεία που δεν είναι άλλο από τη φτιασιδωμένη ανασφάλεια. Ανασφαλές, νεόκοπο σχετικά κράτος ( σε σχέση με εμάς ) δεν κατάφερε παρά την οικονομική της ισχύ να ξεπεράσει τους καημούς που την βασάνιζαν από την πρώτη μέρα. Και αυτό είναι το μεγάλο κρίμα... για μας αλλά και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα στο σύνολο του!
Άρης Εχάρχου
