ΤΟ ΙΕΡΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ

Του Κορυφαίου Κερκυραίου Ποινικολόγου Αλέκου Αυλωνίτη 

Αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσουμε την πορεία του λειψάνου του Αγίου Σπυρίδωνος από την Πόλη, όταν αυτή έπεσε το 1453 μέχρι και την Κέρκυρα και τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα επ’ αυτού..

Ο ιερομόναχος Γρηγ. Πολύευκτος τοποθέτησε σε δυό σακκιά τα λείψανα της Αγ. Θεοδώρας και του Αγίου Σπυρίδωνος. Τα απογέμισε με άχυρο και τα φόρτωσε

 σε ένα μουλάρι και από την Πόλη διέσχισε ολόκληρη τη Θράκη, την Μακεδονία, την Θεσσαλία και την Ηπειρο και κατέληξε στην Παραμυθιά.. 

...Το ταξίδι του αυτό ήταν τρομακτικό και βασανιστικό αφού πλέον τα πάντα είχαν διαλυθεί μετά την πτώση της Πόλη. Δικαιολογούσε τα σακιά σε όσους Τούρκους τον σταματούσαν ότι ήταν γεμάτα με τροφές για τα ζώα του. Εμεινε στη Παραμυθιά μέχρι το 1456 και πέρασε μετά στην Κέρκυρα. Σε συνεννόηση με ιερείς της Κέρκυρας τοποθέτησε το λείψανο του Αγίου Σπυρίδωνος στο ναό του Αγίου Αθανασίου, που ήταν στα Μουράγια.. Τώρα δεν υπάρχει πιά. Κατεδαφίστηκε από τους Γάλλους. Ο ιερομόναχος αυτός άφησε και τα δυό λείψανα με διαθήκη στον φίλο του Γ. Καλοχαιρέτη. Ωστόσο το λείψανο της Α. Θεοδώρας το είχε τοποθετήσει στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου των Γερόντων (Ντέι Βέκι). Και τα δυό λείψανα ο Καλοχαιρέτης τα κληροδότησε στους γιους του και συγκεκριμένα της Α. Θεοδώρας στον Μάρκο και του Αγίου Σπυρίδωνος στους γιούς του Λουκά και Φίλιππο. Οι Λουκάς και Φίλιππος , ως ιδιοκτήτες του λειψάνου αποφάσισαν να το πάρουν μαζί τους φεύγοντας από την Κέρκυρα. Τότε υπήρξε διένεξη μεταξύ αυτών και της Κερκυραικής Κοινότητας και το βενετικό δικαστήριο δικαίωσε τους αδελφούς θεωρώντας αυτούς ως ιδιοκτήτες του λειψάνου. Η Γερουσία έδωσε άδεια σε αυτούς να το μεταφέρουν όπου θέλουν. Ποτέ όμως δεν το μετέφεραν εκτός Κέρκυρας για λόγους που δεν μπόρεσα να βρώ. Ο ένας εκ των αδελφών Φίλιππος πάντρεψε την θυγατέρα του και λόγω προικός της μεταβίβασε το μερίδιο του επί του λειψάνου και ο αδελφός του και θείος της κόρης του Λουκάς της χάρισε το δικό του μερτικό. Η Ασημίνα λοιπόν, έτσι την έλεγαν, παντρεύτηκε τον Σταματέλλο Βούλγαρη, στην ιδιοκτησία του οποίου περιήλθε το λείψανο λόγω προικός. Αυτός κατασκεύασε εκκλησία στο Σαρόκο το 1527 όπου τοποθέτησε το λείψανο . Το 1537, λόγω της πολιορκίας της Κέρκυρας από το Σουλειμάν το Μεγαλοπρεπή, το λείψανο για λόγους ασφαλείας μεταφέρθηκε μέσα στο Παλαιό Φρούριο στο ναό των Αγίων Αναργύρων που και αυτός δεν υπάρχει πιά. Στη συνέχεια και μετά την πολιορκία μεταφέρθηκε ξανά στον Ναό στο Σαρόκο μέχρι το 1575. Στη συνέχεια στον αρχαίο ναό του Αγίου Νικολάου στη Γαρίτσα μέχρι το 1587 και τέλος μεταφέρθηκε στο σημερινό ναό του Αγίου Σπυρίδωνος αφού πλέον είχε παραχωρηθεί η κυριότητα επί του σκηνώματος από την οικογένεια Βούλγαρη στην Εκκλησία.